8. Tropami Łowcy

Koniec stycznia roku 2013

Łowca wkroczył na ścieżkę. Wiatr nie zdołał jeszcze przebudzić starej puszczy. Wysmukłe olchy i wiekowe dęby śniły, a ich królestwo białym płaszczem okryła zima.

Choć noc stanowiła ulubioną porę Łowcy, świt także miał dla niego znaczenie magiczne. Być może chodziło o głęboką ciszę, przerywaną od czasu do czasu trzepotem skrzydeł ptaków lub trzeszczącym chrapaniem drzew? A może o tajemniczy półmrok, potrafiący kryć leśnych zabójców przed bystrymi oczami ich ofiar?

Wolnym krokiem Łowca doszedł do śródleśnej rzeczki. Jako jedyna nie dała się uśpić i wesoło podśpiewywała swoje piosenki. Tuż nad nią prężył się drewniany mostek. Widok olszyny po drugiej stronie rzeczki był wielce zachęcający; już po chwili po przysypanych śniegiem dechach kroczył odważnie dziki kot. Przemykając, rzucił krótkie spojrzenie ku trzcinowiskom i drzewom w oddali. Trudno było uwierzyć, że za pasmem gęstych trzcinowisk i linią olch, leżała wioska jego największego wroga – człowieka.

Teraz jednak władca kniei czuł się pewnie i bezpiecznie. Wyostrzone zmysły pozwalały mu na czas wyczuwać zagrożenia. W najbliższej okolicy nie było śladu człowieka; za to w powietrzu unosiła się kusząca woń płowej zwierzyny. Schodząc z mostku, Łowca chwilę jeszcze wędrował szlakiem. Z dwóch stron otaczał go stary ols, natomiast przed nim las gęstniał od wykrotów i powalonych konarów. Bystre, kocie oczy powędrowały ku czarnym pniom olch. Bez zastanowienia zboczył ze ścieżki. Gdzieś tam powinien znaleźć dobrą kryjówkę, wspaniałą czatownię. Tylko skok przez na w pół zamarznięty bród dzielił go od olszowej krainy... Cóż to za problem dla jego mocarnych, ogromnych łap i umięśnionego ciała, o giętkim kręgosłupie. Jeszcze kilka kroków... I leśna zjawa ponownie zniknęła dla świata.

***
Fotografie dostojnych rysi wykonałam we Wrocławskim Ogrodzie Zoologicznym (podczas mej tegorocznej wizyty). Tekst jest nieco sfabularyzowaną wersją bliskiego spotkania z tropami rysia. Kiedy ujrzałam je na śniegu, zdawało mi się, że widzę nie ślady, a wielkiego łowcę puszczy i jego każdy ruch. Działo się to prawie dwa lata temu...
Dziś mija rok od pierwszego postu na "fotograficznych" :).