14. Władcy zimy

The Elder Scrolls V: Skyrim - "A Chance Meeting"

Gęsta, szara mgła snuła się między potężnymi, starymi drzewami, w których popękaną korę bezlitośnie wciskał się mróz. Nad lasem dawno zapadła już noc; zimny wiatr ucichł wraz ze śmiercią dnia. Samotne zwierzę wędrowało między wiekowymi dębami, niknąc co rusz we mgle. Blask srebrzystego księżyca przedarł się przez pędzące po niebie chmury; brązowe oczy zalśniły, kiedy leśne stworzenie podniosło łeb ku niebu.

Nagle zza pochyłego, ogromnego dębu wyłonił się drugi łowca. W oddali po kruchym śniegu, pośród kłębów mgły, stąpał kolejny. Trzy wilki wędrowały wieczorem poprzez dziką puszczę.

W końcu jeden z nich przystanął. W powietrzu unosiła się woń płowej zwierzyny, którą od wielu godzin tropiła niewielka wataha. Łowcy byli już naprawdę blisko... Przyspieszając kroku, ruszyli w ciemniejący las. A księżyc oświetlał im drogę.

Mroźny wiatr wiał z zachodu, przynosząc wraz z sobą gwałtowną śnieżycę. Pośród skał, tysiące metrów nad poziomem morza, tuż obok zamarzniętej padliny ofiary sprzed kilku dni, śnił wielki drapieżca o długim ogonie i bystrych oczach. A w swych snach gonił za nahurami, przeskakując rozpadliny, zwinnie odbijając się łapami od pokrytych lodem skał. Zdobywał białe szczyty, gdzie promienie zachodzącego słońca jarzyły się w szaro-złotych oczach, by potem przemierzać ciemne doliny, stąpając po skrzypiącym śniegu w głuchej ciszy. 

A teraz krył się za kamiennym murem przed srogim żywiołem, wspominając delikatny śpiew górskich ptaków i smak świeżego, ciepłego jeszcze mięsa.

***
Fotografia wilka wykonana w Rezerwacie Pokazowym Żubrów (Białowieża), natomiast irbisa - w Warszawskim Ogrodzie Zoologicznym.
Jeszcze żyję! Przepraszam za swą dłuższą nieobecność! Zmiany, które zaszły w moim życiu, potrzebowały czasu... dużo czasu.
Z drugiej strony to dobry moment na zaprezentowanie kurzących się od niepamiętnych czasów szkiców (no bo chociażby - ten tutaj post liczy sobie... dwa lata).